Rukola

Pewnego dnia, wczesną wiosną, będąc w jednym z tych wielkich hipermarketów, do których bardzo nie lubię jeździć, zobaczyłam nasiona rukoli. Pomyślałam sobie: ....aaa wysieję sobie... aaa czemu nie? No i kupiłam nasiona. Wysiałam do doniczki i czekałam z odrobiną emocji - co z tego wyrośnie? ...A rukola sobie rosła i wyrosła na parapecie okna kuchennego na całkiem dorodną.



..... a, że bardzo mi smakowała, więc dodawałam ją wszędzie, gdzie tylko się dało. Był jednak pewien problem. Za żadne skarby świata nie mogłam zapamiętać jak to zielsko się nazywa. Kiedy chciałam np. zapytać męża czy dodać mu ją do sałatki, pytałam: Czy dodać Ci to coś do sałatki? On już wiedział o co chodzi, ale nie pomniejszało to mojego odczucia pewnej ułomności. No bo przecież jak można nie zapamiętać jednego, prostego słowa -"rukola"?! Postanowiłam więc coś z tym zrobić, bo tak dłużej być nie mogło. Wpadłam na genialny pomysł zrobienia sobie tabliczki z nazwą rukoli i wtedy będę mogła ukradkiem spojrzeć na tabliczkę i zapytać: Kochanie, czy dodać ci rukoli do sałatki? Jak postanowiłam, tak zrobiłam. Na przedniej stronie tabliczki umieściłam polską nazwę a na drugiej stronie nazwę łacińską. Na zdjęciach rukola już taka oberwana, ale na szczęście mam już wysianą następną.

















......i stało się coś, czego nie oczekiwałam. Okazało się, że od momentu włożenia tabliczki już jej nie potrzebuję. Doskonale pamiętam już, że to "coś" nazywa się "rukola".
...A że mam też ziół trochę więcej, więc i tabliczek zrobiłam trochę więcej. Ale, żeby było jasne, to muszę powiedzieć, że z innymi nazwami nie mam takiego problemu.




...no i oczywiście nazwy łacińskie po drugiej stronie...



Została jeszcze mięta, która tą zimę ledwo przeżyła. Na szczęście teraz sobie pomału odrasta, choć myślałam, że już ją straciłam.



















Poza tym na moim balkonie pomału powstaje istna dżungla ale o tym może następnym razem.
Pozdrawiam gorąco w ten upalny dzień.